خیلی از ماها قبل از اینکه بیاییم دانشگاه ممکنه این نصیحت رو از یه بزرگتر بشنویم:

هر رشته و هر دانشگاهی که می خوای برو اما قول بده تو دانشگاه گرفتار دو چیز نشی:

1. سیاسی نشی. 2. عاشق نشی.


در رابطه با مورد اول باید بگیم که دانشجو و سیاست همیشه یه جورایی با هم در ارتباط بودن حتی در کشوری مثل ایران هم دانشجوها می تونن نقش های مهم سیاسی داشته باشن و سیاسی شدن در دانشگاه بیشتر بستگی به شخصیت افراد داره.

در رابطه با مورد دوم هم به قول شاعر :"همه میدونن که عاشقی کار دله/ گناه من نیست، تقصیر دله"

اصلا مگه میشه کسی قول بده که عاشق نشه؟!

به قول فلاسفه "ذات آدمی با محبت آمیخته شده و انسان دوست داره هم عشق بورزه و هم مورد محبت قرار بگیره".

این مورد علاجی هم نداره و از اون بلاهایی که سر هر کی بیاد کارش تمومه و ضمناً فقط مربوط به ترم اولی ها نیست بلکه شامل تمام ترم ها میشه و دیر یا زود ممکنه به سراغ هر کسی بیاد.

اگه جزو اون دسته ای نباشین که سرشون خیلی شلوغه و به شکل همزمان با چند نفری دوست هستن یا جزو اون دسته از عزیزان فعالی که از توی قنداق، جستجو برای پیدا کردن نیمه گم شده شون رو شروع کردن و دامنه ی جست و جوهاشون به دانشگاه هم کشیده شده و یا کسانی که به محض رد شدن از ورودی دانشگاه دوتا قلب صورتی تو چشماشون برق میزنه، نباشین، باز هم احتمال درگیر شدنتون تو دانشگاه خیلی زیاده!

حتماً داستانهای زیادی از "عشق های دانشگاهی" شنیدین ولی هیچ وقت فکر نکردین که خودتون هم گرفتار یک چنین مساله ای بشین. اما یه روز که مثل روزای دیگه وارد دانشگاه میشین، یک دفعه متوجه میشین که تیر عشق از کمان رها شده و به جای اینکه به قلبتون بخوره، مستقیم به سرتون خورده و کلا عقلتون رو زایل کرده!

البته خیلی وقتها هم یک دفعه اتفاق نمیوفته و به مرور میفهمین چه بلایی به سرتون اومده. ممکنه اولش بگین از یکی خوشتون اومده، روزها پشت سر هم میگذرن و مداوم میگین که فقط خوشتون اومده و آخر سر یه روزی مجبور میشین اعتراف کنین که عاشق شدین!

از اون روز به بعد زندگیتون دچار تغییر و تحولات زیادی میشه. شما چیزی نمیگین ولی اطرافیانتون میفهمن که عاشق شدین. شما ممکنه یه کتاب باز کنین تا درس بخونین ولی ساعت ها بگذره و فقط به روبرو نگاه کنین و در عالم رویا ببین که با نیمه ی گم شده تون هستین و یه لبخند رو لباتون بشینه و پدر و مادرتون ازتون بپرسن:"به چی می خندی؟!" و شما هم به خودتون بیایین و خودتون رو جمع و جور کنین!

در این دوران همه چیز لطیف و عاشقانه است و در سر شما چیزی نیست جز قلبهای صورتی و قرمزی که با دو بال کوچک پرواز می کنن و هرچه ریاضی و فیزیک از اول ابتدایی تا پیش دانشگاهی خوانده بودین از حافظه تون پاک شدن و جاشون رو خاطرات فرد مورد علاقه تون پر کرده.

در این دوران ممکنه هر صدایی رو با صدای زنگ تلفن اشتباه بگیرین و گاهی هم کف پای پدرتون رو با گوشی تلفن اشتباه بگیرین و با هر آهنگ عاشقانه ای بزنین زیر گریه. ممکنه وقتی براتون اس ام اس میاد قبل از باز کردنش دعا کنین که از طرف فرد محبوبتون باشه و وقتی باز می کنین و می بینین که اس ام اس تبلیغاتیه که نوشته : "سفر 3 روزه به بورکینافاسو با شرایط عالی ...."، حسابی حالتون گرفته میشه. در این دوران مدت زمانی که باید تو دستشویی باشین، به دو تا چهار برابر حد معمولش میرسه و شما ساعتها در اونجا مشغول فکر کردن هستین.(همون اتاق فکر یا دولت در سایه ببخشید بخونین دانشجو در سایه) روزی صدبار میرین جلوی آینه و با مدل مو و سر و صورتتون ور میرین و هر روزی که میگذره سعی می کنین خوش تیپ تر بشین (البته کلا این امر طبیعیه که دانشجوها ترم به ترم خوش تیپ تر میشن و بعدا اگه یه عکس از ترم یک خودشون داشته باشن، میفهمن که ترم یک عجب تیپ ضایعی داشتن!)

ما بهتون پیشنهاد می کنیم که در این حال و هوای عاشقانه، به LOVE LINE برین و رو یکی از اون صندلی های دوتایی بشین و به صندلی کنارتون که خالیه نگاه کنین و با خودتون فکر کنین نیمه ی گمشده تون الان کجاست و داره چی کار میکنه.

تو این دوران لاوناک باید سعی کنین از اندک فکر و عقلی که براتون باقی مونده کمک بگیرین تا بتونین راه درست رو برای رسیدن به فرد محبوبتون پیدا کنین.

در دانشگاه شیوه های مختلفی وجود داره شما می تونین با توجه به شرایط و خصوصیات اخلاقی طرف مقابلتون، شیوه ی درست رو پیدا کنین و ما هم براتون آرزوی موفقیت می کنیم و امیدواریم علاقه تون واقعی باشه و خدایی نکرده گیر آدم ناجور و اشخاصی که قلبی به وسعت یک گاراژ دارن، نیوفتین و انشاا... جفت جفت از دانشگاه خارج بشین.

توصيه اخر اين كه تا ترم دوم صبركنيد چون به احتمال ۹۹.۹۹ درصد همه چی فراموش ميشه.

يواش يواش فكرت ازش جداميشه.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: